Erbo-dóu-faiòu(-roujo)
Glaucium corniculatum
Papaveraceae
Noms en français : Glaucienne écarlate, Pavot cornu.
Descripcioun :Vaqui uno planto di flour roujo, cousino de l'erbo-di-faiòu di flour jauno, que se vèi pu gaire ; fai partido dis espèci amenaçado. Coume l'avèn di sèmblo proun à Glaucium flavum, fai de flour roujo, un pau mai pichoto e que duron pas gaire. I'a pas pèr s'engana. Se d'asard la vesès, pensas d'acampa quàuqui grano pèr li samena dins de mémi relarg. Davans, sus la fotò, se vèi l'erbo-uvernino.
Usanço :Bessai que, coume sa cousino, lou la que s'escoulo à la coupo pòu servi contro li berrugo.
Port : Erbo
Taio : 15 à 40 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Glaucium
Famiho : Papaveraceae
Ordre : Ranunculales
Coulour de la flour :
Roujo
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 2,5 à 3,5 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 400 m
Aparado :
Vo
Abriéu à óutobre
Liò : Ermas
- Coustiero sablouso
- Coustiero marlouso
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Eurimediterrano
Ref. sc. : Glaucium corniculatum (L.) Rudolph, 1781
Argelas
Ulex parviflorus
Fabaceae Leguminosae
Àutri noum : Argieras, Argela, Argeiras, Argeirau.
Noms en français : Ajonc à petites fleurs, Ajonc de Provence.
Descripcioun :L'argelas trachis dins li colo secarouso de basso Prouvènço mounte ié flouris tre l'ivèr. Es uno planto proun pougnènto amé de pichòti flour jauno groupado pèr tres. Lou "calice" èi francamen di dos partido emé de sepalo peludo.
Usanço :Li flour soun manjadisso, adoubado en boutoun coume de tapeno. Au contro, la planto es empouisounanto que caup d'alcalouïde.
Port : Aubret
Taio : 0,3 à 1,5 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ulex
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 0,5 cm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Febrié à abriéu
Liò : Garrigo
- Roucaio
- Tepiero seco
- Champino
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Ulex parviflorus Pourr., 1788